Wiewiórka szara

Wiewiórka szara

Wiewiórka szara, sciurus carolinesis, jest to gatunek ssaka z rodziny wiewiórkowatych. Występują w środkowo-wschodniej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych, oraz na południowo-wschodnich obszarach Kanady. Introdukowana we Włoszech, Wielkiej Brytanii i Irlandii. 

Ubarwienie posiadają srebrno-szare. Ich grzbiet może być w odcieniach szaroczarnych. Czasami futro ma zabarwienie w lekko czerwonym odcieniu. W południowo-wschodniej Kanadzie występują osobniki z ubarwieniem czarnym. Wiewiórka szara osiąga długość około trzydziestu centymetrów, a waga waha się od 400 do 710 gramów. Ich ogon osiąga długość 20 centymetrów.

Wiewiórka szara charakterystyka

Podobnie jak w przypadku wiewiórki pospolitej, samica wiewiórki szarej jest zdolna do rozrodu trzy razy w roku. Najczęściej poród wypada między styczniem, a wrześniem. Samce opuszczają samice od razu po sparzeniu i nie uczestniczą w wychowywaniu małych. Ciąża trwa od 42 do 45 dni. 

Młode wiewiórki szare rodzą się ślepe i nieowłosione. Matka karmi je własnym mlekiem przez 7 tygodni. Po tym okresie stopniowo zaczynają przyjmować stały pokarm i stają się coraz bardziej samodzielne. Miesiąc później są w stanie już opuścić gniazdo. Na zajmowanych terenach licznie lub całkowicie wypierają populację rodzimej w Europie wiewiórki pospolitej. Konkurują z nimi o pokarm oraz roznoszą śmiertelny dla wiewiórek pospolitych wirusa znanego pod nazwą Squirrel poxvirus. Ssaki te zaaklimatyzowały się tak dobrze na nowych terenach, że obecnie populację wiewiórek szarych w Wielkiej Brytanii szacuje się na kilka milionów.

Zamieszkują głównie nizinne lasy liściaste, podczas gdy wiewiórki rude w Wielkiej Brytanii egzystują dziś głównie w górach w lasach iglastych. Wiewiórka szara ma negatywny wpływ na ekosystem zajmowanych przez siebie terenów. Nie tylko wypierają wiewiórki pospolite, ale też w okresie niedoboru pokarmowego zgryzają korę i zjadają położone w głębi tkanki, co powoduje osłabienie drzew i ułatwia zasiedlenie grzybom i owadom. Dodatkowe zagrożenie to przenoszenie na ludzi wirusa Squirrel poxvirus.