Wiewiórka Pospolita

Wiewiórka Pospolita

Wiewiórka pospolita (Sciurus vulgaris), zwana także wiewiórką rudą jest gryzoniem. Charakteryzują się zmiennym ubarwieniem. Pierwsza odmiana z częścią grzbietową rudą, szarymi bokami i białą częścią brzuszną, a druga z grzbietem czarnobrunatnym, cieniowanych bokach i białą częścią brzuszną. Możliwe też są pośrednie ubarwienie. Wspomniane dwie odmiany kolorystyczne mogą pojawić się u rodzeństwa z jednego miotu.

Wiewiórka pospolita charakterystyka

Wiewiórka pospolita ma smukłą sylwetkę i długi, puszysty ogon. Uszy zakończone są kitkami. Sprawne przemieszczanie się wśród drzew ułatwiają kończyny tylne, które są dłuższe od przednich. Wiewiórki pospolite występują na terenach drzewiastych w Europie i Azji. 

W Polsce występują w każdej części kraju. Zamieszkują lasy liściaste, iglaste i mieszane. Występują wszędzie, gdzie tylko występują wysokie drzewa po których mogą skakać. Szczególną aktywność wykazują w dzień. Zamieszkują szczególnie opuszczone gniazda ptaków, dobudowując zadaszenie, lub samemu budując gniazda z gałęzi. Umieszczone są na rozwidleniu gałęzi. Wykonane są z trawy i drobnych gałązek. Bardzo rzadko łączą się w pary, najczęściej wiodą samotne życie.

Wiewiórka pospolita rozmnażanie, zagrożenia

Wiewiórki pospolite nie zapadają w sen zimowy, ale ograniczają opuszczanie swojego gniazda. Aby przetrwać mroźniejsze okresy robią zapasy jesienią. Chowają wtedy orzechy i żołędzie w dziuplach drzew, w dołkach wykopanych w ziemi lub w dziuplach drzew. Od dwóch do trzech razy do roku możemy zaobserwować pogoń godową samców i samic. Ciąża trwa około 38-39 dni. W jednym miocie rodzi się od 3 do 7 młodych. Młode rodzą się ślepe, zaczynają otwierać oczy dopiero w 4 tygodniu życia. Karmione są przez 8 tygodni mlekiem przez matkę. 

Później młode stają się bardziej samodzielne. Pełną dojrzałość osiągają w wieku 10-12 miesięcy. Wiewiórki pospolite mimo występowania w całej Polsce są objęte ścisłą ochroną gatunkową. Czynnikiem, który wpłynął na zmniejszenie ich liczebności była wścieklizna. Na Wyspach Brytyjskich oraz w północnych Włoszech wiewiórka jest zagrożona z powodu ekspansji wiewiórki szarej, gatunku sprowadzonego z Ameryki Północnej. Konkuruje on o zasoby środowiska oraz z powodu roznoszenia śmiertelnego dla wiewiórki pospolitej wirusa Squirrel poxvirus.